Dag 4,5,6

Dag 4-6
Zoals beloofd in de laatste update, het lag niet helemaal voor de hand maar Sil stond s-ochtends al om 8 uur met de camera op maximale zoom te turen over de baai om te zien of we dolfijnen konden zien. Het weer was ‘s-nachts behoorlijk omgeslagen en de regen striemde langs de ramen.. maar ondanks het vervelende weer zagen we door de hele baai kleine groepjes dolfijnen met hun vinnen omhoog komen. Na een tijdje te hebben rondgekeken besloten we om langzaam onze spulletjes in te pakken en richting cola beach te rijden. Omdat we vroeger dan gepland in de auto zaten konden we de toeristische route nemen en langs de kust blijven rijden in plaats van direct de snelweg (ook hier hebben ze een A2) te pakken.
Dit gaf ons de kans om een aantal van de kleinere plaatsen aan te doen langs de kust, waaronder het plaatsje Betty’s bay. We hadden gehoord dat er in dit plaatsje ook pinguins moesten zitten maar na een 30 minuten rijden over onverharde wegen tussen nieuwbouw huizen stonden we eigenlijk op het punt om terug te keren en naar de snelweg te gaan. Net op dat moment zei Sil, zullen we nog even in dat haventje gaan kijken ik zie daar een aanleg steigertje. Zo gebeurde het dat we als enige toeristen tussen een kleine honderd afrikaanse pinguins stonden. De pinguins hadden er duidelijk zin in, rustig waggelen over de kade, of gewoon lekker bij iemand zijn tuin in wandelen. Heerlijk zoals de jongens en meisjes daar stonden. Na een staar wedstrijd met een pinguin (die wij met gemak wonnen toen hij in de bosjes sprong) springen we weer in de auto om te kijken wat Cola Beach allemaal brengt.
Dit stukje van de tuinroute verloopt eigenlijk zonder al te veel interessante gebeurtenissen, het enige spannende wat gebeurt is dat we onderweg in de buurt van een township aan de kant worden gezet door de politie voor een random check. Nu heeft Sil inderdaad na een paar dagen niet scheren het gezicht van een crimineel, maar dit slaat echt nergens op …
Eenmaal aangekomen in cola beach treffen we een geweldige bed and breakfast met balkon en oceaanzicht. Het blijkt dat dit een nieuwbouw wijk is rondom sedgefield en ze trekken hier vooral hippe jonge surfers… (Helemaal in ons straatje). We eten dan ook ’s-Avonds in een surfersbar in de duinen naast een groot kampvuur. Om onze heimwee naar Wolfje en Juultje een beetje aan te wakkeren hebben de mensen aan het tafeltje naast ons een kleine Golden-Retriever puppy…. Die bijna net zo goed luistert als Juultje.
We gaan slapen met het heerlijke geluid van de oceaan op de achtergrond en we worden gewekt met een schitterende zonsopkomst op het balkon. Na een ontbijt waaraan duidelijk te merken is dat Zuid-Afrika ooit een Britse kolonie is geweest laten we cola beach achter ons, volgende stop Addo National Park. Na een krappe 100 kilometer onderweg te zijn, en ‘swerelds hoogste bungie jump voorbij te zijn gereden. Komen we langs een bordje voor Knysna elephant retreat, met daaronder de grote letters be touched by an elephant. We rijden daar voorbij en denken… nee dat willen we niet doen, dan denken we terug aan Canada en onze gedachte aan de zoektocht naar de beren bracht weer herinneringen boven.. dus een krappe 10 kilometer verder draaien we toch om.. we schuiven met een groep van 12 toeristen door een lobby en dan in een aanhanger achter een tractor… dit beloofd wat…
Na de ellendige tractor rit van 10 minuten komen we aan bij een groepje olifanten… en je raadt het nooit we mogen ze voeren!!! Mocht je niets anders onthouden van dit blogje, onthoud dan dat als je een olifant voert je altijd een vlakke hand moet gebruiken en je het voer goed moet bewaken, die slurf komt overal. Het is een beetje met een dubbel gevoel dat we een krappe drie kwartier de olifanten voeren en daarna even echt close met ze mogen, ze aaien en rustig in de buurt staan. De rit daarna is vooral even stil omdat we toch dit dubbele gevoel even een plaatsje moeten geven.
We bereiken na ongeveer drie uur de stad port Elisabeth, dit is onze laatste kust stop voordat we het binnenland ingaan.. we nemen het dappere besluit om juist daarom toch even deze havenstad in te gaan. We worden direct geconfronteerd met het station van port elisabeth, waar ongeveer 300 taxi busjes elkaar verdringen om 10 treinreizigers een plaatsje te bieden, kortom een complete chaos. Na een tijdje doelloos te hebben rond gereden in de stad en zonder dat we een echt stadscentrum hebben kunnen ontdekken kiezen we ervoor om richting Addo te gaan.
Een kleine 20 kilometer buiten de stad zien we de eerste bordjes voor Addo National park en we weten dat ons hotel daar in de buurt moet zijn. Dus we negeren de TomTom en we kiezen de weg van de bordjes, na een rit langs een aantal townships wordt het landshap leger en leger totdat het eigenlijk alleen nog maar een weg is met een rijtje elektriciteitspalen. Gelukkig zien we na 40 kilometer het plaatsje (straatje) Addo opdoemen. De plaats zelf stelt niet al te veel voor, maar het park belooft des te beter te zijn. We Rijden langs de omheining van het park over de doorgaande weg, en het duurt nogal wat kilometers.. we zien gelukkig wel verschillende grote dieren, en zelfs een olifant komt ons begroeten aan de omheining. We vinden we ons hotel (of moeten we zeggen wildlife resort) na ongeveer 30 minuten zoeken aan de rand van het nationale park. In tegenstelling tot wat je wellicht verwacht van nationale parken in andere landen, zijn alle nationale parken in zuid afrika omringt met een hek.. ja, dus ook het kruger national park met 2 miljoen hectare daar heeft iemand de moeite genomen om een hekje omheen te zetten.
Ons Hotel is leuke lodge op een kleine 5 vierkante kilometer waar enkele wilde dieren zoals everzwijntjes, giraffe, struisvogels, en springbokkies rondlopen. We worden welkom geheten door onze gastheer Moses, en hij verteld ons het leuke nieuws dat we onze eerste avond gaan beginnen met een “braai”, en dat we de volgende dag een hele dag op game drive gaan om de wilde dieren in het Addo en een aangrenzend park te spotten. De braai is heerlijk rustig gegaard vlees uit de omgeving, niets bijzonders maar wel heerlijk en lekker lokaal klaar gemaakt. Als bijgerecht kregen we bij onze braai een lokaal mais gerecht met een overheerlijke shakalaka saus. Na afloop van de braai gaan we heerlijk bij de nagloeiende kolen zitten en genieten we van het warmte en de mooie sterrenhemel.
Na een slechte nachtrust (nogal sterke wind en de lodge is daar niet op gebouwd) gaan we aan een uitgebreid ontbijt, en om 10.00 stipt afrikaanse tijd (nou ja… 10.45) worden we opgehaald voor de game drive. We beginnen de dag met een bezoekje aan Addo, met een kleine groep gaan we onder begeleiding van een gids het park in en binnen 5 minuten is het al meteen raak een kleine groep zebra’s die zich rustig grazend bezig houdt, een stukje verder zien we een buffel die zich op zijn eigen tempo naar een drink plek probeert te bewegen. Na dit tafereel een tijdje te hebben bekeken gaan we verder het park in, na enig speurwerk komen we terecht bij een kleine groep olifanten die zich niets aan lijkt te trekken van onze aanwezigheid. We rijden daarna een tijdje rond in het park waarna de gids de top ontvangt dat er twee mannetjes leeuwen liggen te slapen in de zon.. de foto’s spreken boekdelen op ongeveer 300 meter zien we 2 mannetjes leeuwen die echt compleet onderzeil zijn. Ze liggen heerlijk te knorren.
Ons bezoek aan Addo eindigt na een krappe 1.5 uur nu gaan we onderweg waar het private game reserve van Schotia, waar we een echte game drive mee gaan maken. Het vervoer roept al meteen verwachtingen op we zitten in een open 8 persoons land rover, (natuurlijk zitten wij achterin) en langzaam maar zeker rijden ze ons naar het kleine (1500 KM2) reservaat, we zijn nog maar koud binnen in het reservaat en we zien meteen twee volwassen olifanten mannetjes van 25 en 48 jaar oud die lekker staan te snacken van de prikbossen in het park.
We rijden heerlijk oncomfortabel rond (want we zitten in een 4x4 die over bergpaadjes rijd) en zien wat bokkies. Maar uiteindelijk komen we uit bij een poel waar verschillende krokodillen heerlijk liggen te genieten van de zojuist opgegeten eend. De gids verteld ons van de wedstrijd tussen de krokodillen en de eenden waarbij ieder jaar de eenden naar dezelfde vijver komen als de krokodillen (klein geheimpje, de krokodillen staan voor met 15-0). We vervolgen onze weg en zien verschillende giraffen in de bomen grazen, we leren in tegelijkertijd dat de horentjes van de giraf echt aan zijn schedel vastgroeien dus in tegenstelling tot andere beesten met hoorns is dit geen kraakbeen. We blijven zoeken naar nog meer spots voor onze collectie en we zien 2 neushoorns, een jongen en een meisje. Ze staan ons rustig aan te staren terwijl wij naar hen kijken, na een minuutje of 5 hebben ze wel genoeg van ons gestaar en springen in een greppel om van ons af te komen. Daarna besteden wij nog een goed halfuur op een steeds kouder wordende steppe (en het koelt hier snel af) op zoek naar meer wildlife.
Een welkome kop koffie en thee verwarmt ons weer, waarna we onze zoektocht naar wildlife voortzetten, we rijden rond in het schemer van het park en we zien al snel de afdrukken van een volwassen mannetjes leeuw het losse zand. Na enig zoekwerk vinden we roedel leeuwen onder een boom, de groep een volwassen mannetje, een jonger mannetje en een volwassen vrouwtje heeft zojuist een Wildebeest gevangen en heeft de eerste hapjes genomen. De groep is duidelijk aan het uitbuiken, ze liggen half wakker half slapend naast het dode dier en hebben duidelijk genoeg gegeten. Het vrouwtje ligt helemaal voor apegapen, de twee heren zijn nog net wakker maar erg spannend is dit niet.
Na een verdere zoektocht die helaas niets van betekenis op heeft geleverd komen we terug bij de groep leeuwen om de jonge leeuw tot aan zijn voorpoten begraven te zien in het karkas van het Wildebeest. Hij doet echt zijn best om zo ver mogelijk in het beest te komen om alle laatste stukjes en beetjes op te eten. We bekijken dit tafereel met op de achtergrond een ondergaande zon, na een tijdje neemt de oudere mannetjes leeuw het over, en hij zet echt zijn tanden in het Wildebeest we horen hoe het beest in stukken wordt gereten en hoe de leeuw kauwt… dit is voor de gids duidelijk het moment om voor te stellen dat wij ook gaan dineren…….. na een avondmaal worden met een gevulde maag en veel indrukken weer gedropt bij ons hotel.
Deze ochtend worden we beter wakker dan voorgaande, het koelde flink af tot een graad of 10 maar zonder wind was het een stuk rustiger slapen. We zijn inmiddels al bijna lokaal in onze lodge en lopen na het ontbijt een beetje rond door de bosjes opzoek naar de 3 giraffes die hier ook ergens rond moeten lopen. Nadat deze expeditie niet succesvol blijkt besluiten we met onze huurauto door addo te rijden opzoek naar onze eigen wildspots. Na ongeveer een uurtje in de rij te hebben gestaan voor een onduidelijk document waarmee we toegang krijgen tot het park zijn we dan ook eindelijk onderweg, de Sil en Nick game drive kan beginnen. We rijden een beetje rond door het park en nadat we na ongeveer een halfuur door hebben dat we de kaart ondersteboven hebben weten we ook direct welke kant we op gaan. We gaan opzoek naar de drinkplaatsen in het park. De eerst drinkplaats biedt helaas niet veel meer dan een paar verdwaalde zebra’s en een grote groep zwijntjes, die hier blijkbaar overal tussendoor lopen. We rijden via een onverharde weg verder en we zien in de verte een grote drinkplaats, met heel veel stof.. naarmate dat we dichterbij komen zien we steeds meer olifanten. Het lijkt erop alsof alle olifanten uit het park zijn samengekomen om hier op zondagochtend samen te brunchen. We parkeren onze auto aan de rand van het pad en zien steeds meer olifanten verschijnen. De groep heeft zeker 5 echte kleintjes rondlopen en een nog groter aantal jongeren. In totaal moeten dit meer dan 100 olifanten zijn. Ze worden geleid door 2 oudere mannetjes en groep vrouwtjes die iedereen in bedwang houden. Iedereen die de kans heeft steekt zijn slurf in het koude water of in de modder om een beetje verkoeling te zoeken. Natuurlijk wordt er her en der wat geduwd en getrokken en onder luid getrompetter vermaakt iedereen zich. Inmiddels hebben meer auto’s de groep ontdekt en gaan wij opzoek naar de andere spot van de dag Hyena’s. Kort nadat we de drinkplaats verlaten zien we geen hyena maar iets wat voor ons zeker even bijzonder is een grote schildpad, zij gaat rustig haar gang in een klein veldje en loopt langzaam steeds verder richting onze auto. We kunnen duidelijk haar poten, kop en schild zien en wat is dit toch een heerlijk dier.
Onze verdere rit door het park leidt niet direct tot nieuwe spots, we zien nog veel olifanten, zebra’s bokkies en ongelofelijk veel zwijntjes (deze jongens zijn echt overal waar een feestje te vinden is) Heerlijk sympathiek, nooit vervelend maar na ongeveer 400 soortgenoten gezien te hebben is het niet echt heel bijzonder meer (nog wel steeds vermakelijk).. het is inmiddels 16:00 en we besluiten nog een gok te wagen door een van de paden te verkennen die eigenlijk niet geschikt is als je geen 4x4 heb, maar ach een toyota corolla is bijna 2x2, het pad brengt ons naar een droge poel waar we in de verte 2 mannetjes leeuwen zien liggen. Het lijkt erop dat dit zelfde leeuwen zijn die we gisteren hebben gezien, alleen nu veel beter binnen het bereik van onze lens. Na wat dichterbij te zijn gekomen zijn het inderdaad twee mannetjes die net een buffel hebben gedood en zijn begonnen om hem op te eten. Het ene mannetje ervaart dat manen vol met bloed en buffelresten vliegen aantrekt, dit irriteert hem zo dat hij op zijn rug in het gras gaat liggen draaien en gromt naar alle vliegen die hem lastig vallen (dit is niet heel effectief).
Dit tafereel lijkt onze afsluiting voor onze Addo ervaring, maar als we terug rijden door het park komen we als spooklopend nog een olifant tegen, ondanks onze overtuigingen om toch echt van het pad af te gaan, besluit hij om ons te negeren en gewoon om onze auto heen te lopen en rustig zijn weg te vervolgen over het pad. Vlak voor de uitgang komen we in de berm nog een kleine verassing tegen in de vorm van een groep stokstaartjes die ons duidelijk ook niet had verwacht en snel wegschiet tussen het hoge gras.
Morgen wacht ons weer een leuke rit van ongeveer 400 KM, waarvan 50 KM over onverharde wegen dus we kijken uit naar ons volgende avontuur hier in zuid afrika.